بایگانی کیهانی

• اول: می‌دونیم که سرعت نور تقریبا ۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه است. فاصله خورشید تا زمین هم نزدیک به ۱۵۰٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتره. پس با یه تقسیم ساده متوجه می‌شیم که نور جدا شده از سطح خورشید حدود ۵۰۰ ثانیه یا ۸٫۳ دقیقه طول می‌کشه تا به زمین برسه. 
• دوم: از طرف دیگه تصویری که ما از یه جسم می‌بینیم حاصل نوریه که از سطح اون جسم منعکس یا جدا شده و درنهایت اون نور به شبکیه چشم ما رسیده. بنابراین وقتی ما داریم به خورشید نگاه می‌کنیم در حقیقت داریم نورهایی رو می‌بینیم که ۸ دقیقه پیش از سطح خورشید جدا شدند و بعد از طی حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر حالا تازه به چشم ما رسیدند. به عبارت دیگه چیزی که ما می‌بینیم تصویر ۸ دقیقه پیش خورشیده نه تصویر همین حالاش. یعنی اگه همین حالا خورشید منفجر بشه و یهو خاموش بشه ما ۸ دقیقه بعد اون انفجار یا خاموشی رو می‌بینیم و متوجهش می‌شیم.
• سوم: از طرف دیگه وقتی می‌گن یه ستاره یا کهکشان یه سال نوری با ما فاصله داره یعنی اینکه اگه با سرعت نور حرکت کنیم یه سال طول می‌کشه تا به اونجا برسیم. نتیجه دیگه این حرف هم اینه که خود نوری هم که از سطح اون کهکشان یا ستاره جدا می‌شه، یه سال طول می‌کشه تا به زمین برسه. بنابراین وقتی داریم به اون ستاره یا کهکشان نگاه می‌کنیم در واقع داریم تصویر یه سال پیش اون رو می‌بینیم.
• چهارم: ستاره پروکسیما قنطورس نزدیک‌ترین ستاره به ما بعد از خورشیده که حدود ۴ سال نوری با ما فاصله داره. پس وقتی بهش نگاه می‌کنیم تصویر ۴ سال پیش اون رو می‌بینیم. از قضا این ستاره یه سیاره هم داره که اسمش رو گذاشتن پروکسیما قنطورس بی. حالا بیاید فرض کنیم توی اون سیاره یکی مثل ما وجود داره که اون هم داره بهمون نگاه می‌کنه. اون چی می‌بینه؟ اون هم داره ۴ سال پیش ما رو می‌بینه. یعنی اون داره منی رو می‌بینه که درگیره دانشگاهشه و هنوز سربازی نرفته، هنوز اوباما سر کاره، هنوز کسی اسم مکرون و ترامپ به گوشش نخورده. 

• پنجم: حالا اگه از ستاره عیوق که ۴۳ سال نوری با ما فاصله داره به زمین نگاه کنیم چی می‌بینیم؟ خیلی از ماها هنوز متولد نشدیم، هنوز چیزی به اسم اینترنت و وبلاگ‌نویسی و سیلیکون ولی وجود نداره، کارتر داره خودش رو برای انتخابات حاضر می‌کنه، جمعیت کره زمین نصف تعداد الانشه، کمتر کسی فکر می‌کنه امپراتوری عظیمی مثل اتحاد جماهیر شوروی و نظام پادشاهی ایران ممکنه چند صباح دیگه دچار فروپاشی بشه.
• ششم: حالا اگه از ستاره قطبی که ۴۳۳ سال نوری باهامون فاصله داره به خودمون نگاه کنیم چی می‌بینیم؟ ۴۳۳ سال پیش، این کره خاکی داشته چه چیزی رو تجربه می‌کرده؟ کوتوله دب اکبر دو که ۹۸هزار سال نوری با ما فاصله داره چطور؟ از اونجا ۹۸هزار سال پیش این سرزمین چطور دیده می‌شه؟  اگه از آندرومدای دو که ۲میلیون سال نوری باهامون فاصله داره به این سیاره نگاه کنیم چی می‌بینیم؟ آیا هنوز هم ما موجودات غالب این سرزمین هستیم؟ 
• هفتم: این کهکشان محقر راه شیری حدود ۳۰۰ میلیارد ستاره داره که هر کدومش توی فاصله‌های متفاوتی از ما قرار دارند. فک کنید روی هر کدوم‌شون یه دوربین بود که در حال ضبط وقایع زمین ما بود. اون‌طوری توی هر کدوم‌شون می‌تونستیم مقاطع مختلفی از تاریخ این کره رو در همین لحظه ببینیم. انگار گذشته در حال انتشار در کیهانه. فقط باید ابزار لازم برای به دام انداختن اون گذشته رو داشته باشیم. اون گذشته هنوز از بین نرفته؛ بلکه به همراه نوری که ما رو ترک کرده همین‌طوری داره از ما دور و دورتر می‌شه و در کیهان به پیش می‌ره...
• هشتم: از طرف دیگه وقتی به یه سیاره دور دست نگاه می‌کنیم و حیاتی درش نمی‌بینیم، الزاما به این معنا نیست که در حال حاضر هم در اون سیاره حیاتی ایجاد نشده و تکامل پیدا نکرده. شاید ما فقط داریم به تاریخ چند میلیون سال پیش اون سرزمین نگاه می‌کنیم. سرزمینی که شاید الان خیلی توسعه پیدا کرده و در اوج شکوفایی حیاته...