تجاوز: داروهای تسهیل‌گر (۲)

کتامین

در سال ۱۹۶۲ پارک دِیویس در جست‌وجوی پیدا کردن جایگزینی برای داروی بی‌هوشی فِن‌سیکلیدین (PCP) بود که به خاطر عوارضی مثل توهمات شنیداری، آشفتگی، گیجی و عدم تعادل کنار گذاشته شده بود. درنهایت این تلاش منجر به ساخت هیدروکلرید کتامین شد که در سال ۱۹۶۵ با اسم تجاری کتالار به بازار عرضه شد. البته مدتی بعد حالت مایع این ماده هم با اسم کتاسِت به بازار اومد. اگرچه که خود همین کتامین هم بعدها عوارضی مثل توهمات دیداری و هذیون رو از خودش نشون داد.

اسم خیابونی این ماده در آمریکا «ویتامین کا»، «خانم کا»، «کای ویژه» و «گودال کا» هست‌ش. خیلی‌ها در ابتدا برای ایجاد تجربه‌های فراطبیعی و فراآگاهی ازش استفاده می‌کردند.

این ماده در حالتِ مایع، بی‌رنگ و شفافه و به راحتی می‌تونه به نوشیدنی قربانی اضافه بشه، بدون این‌که متوجه‌ش بشه. حالت جامد و پودری این ماده، هم می‌تونه به سیگار اضافه و کشیده بشه و هم از طریق بینی استعمال بشه.

این دارو معمولاً بعد از ۱-۳ ساعت اثر می‌کنه و علائم اولیه مصرف‌ش شامل: سرخوشی جزئی، سوزن سوزن شدن بدن و افزایش ضربان قلبه. این نشونه‌ها به‌تدریج تبدیل به سبکی سر، گیجی و حالت تهوع می‌شه. این ماده فرایندهای شناختی، حافظه و ادراک رو هم دچار اختلال می‌کنه. 

اگه میزان مصرف بیش‌تر باشه شاهد: عدم تسلط بر گفتار، احساس از هم جداشدگی و تکه‌تکه شدن، درک مخدوشی از بدن و محیط و زمان، بی‌هوشی با چشمای باز و حرکت چشم‌ها به طرفین، تجربه خروج از بدن و تجربه نزدیک به مرگ خواهیم بود (برای همین به‌ش می‌گند گودال کا). در ضمن فرایند یادسپاری و توجه رو هم از کار می‌اندازه. 

در برخی از موارد بیش‌مصرفی ممکنه باعث ایجاد تمایل برای ثابت موندن با دهن باز، مردمک گشاد و نگاه خیره، رفتارهای شبیه به درخودماندگی (اوتیسم)، تمایل به گوشه‌گیری و بدبینی (پارانویا) و هذیون بشه. پس شاید این دارو به‌ندرت باعث مرگ بشه اما این نوع عوارض می‌تونه موجب بروز رفتارهای پرخطری از طرف قربانی بشه. برای همین اگه با چنین قربانیانی روبرو شدید و قصد کمک داشتید باید هرچه سریع‌تر اون‌ها رو به مکانی امن و به دور از محرک‌های دیداری و شنیداری ببرید.

این دارو معمولاً تا ۷-۱۴ روز بعد از مصرف هم با آزمایش ادرار و خون قابل تشخیصه. پس فرصت کافی برای مراجعه به آزمایشگاه دارید.

برای درمان بیش‌مصرفی کتامین هم از همون خانواده بنزودیازپین‌هایی استفاده می‌کنند که توی یادداشت قبلی به‌شون اشاره کردیم؛ داروهایی مثل والیوم، زاناکس، آلپرازولام و دیازپام.

مخدرها

این گروه شامل داروهای مشتق از مخدرهایی مثل تریاکه. چیزایی مثل: مورفین (که از اسم خدای رویاها مورفیوس گرفته شده)، کدئین، هروئین، متادون، فنتانیل و ترامادول (که یه شبه‌مخدره).

علائم مصرف این گروه داروها شامل: بی‌دردی، افسردگی تنفسی، تنگی مردمک، سرخوشی، افت ضربان، کاهش دمای بدن، اختلال در فرایند حافظه، کُند شدن زمان واکنش شنوایی و تشخیص محرک‌ها و اختلال در توجه مداوم و ادراکه. اما عوارضی که باعث تمایل متجاوزین به این دارو می‌شه شامل شل شدن عضلات، آرام‌بخشی، فراموشی و خواب‌آلودگیه. مجموع این‌ها توان مقاومت قربانی رو به شدت کاهش می‌ده.

این مخدرها علاوه بر آزمایش خون و ادرار، با آزمایش مو و عرق هم به‌راحتی قابل شناسایی هستند.

برای درمان بیش‌مصرفی این مخدرها هم معمولاً از داروی نالوکسان به عنوان خنثاکننده استفاده می‌شه.

مؤخره

در آمریکا و اروپا برای تشخیص این نوع داروها در نوشیدنی‌های مختلف و پیش‌گیری از این گونه تجاوزها یه سری کاغذهای شناسایی فروخته می‌شه. مالیدن کمی از نوشیدنی روی این کاغذها امکان تشخیص داروهای تسهیل‌گر رو فراهم می‌کنه. این کاغذها در صورت وجود داروهای تسهیل‌گر به سمت طیف‌های تیره (اغلب آبی تیره) تغییر رنگ می‌دند. معمولاً هم از دو بخش تشکیل شدند. یه بخش برای تشخیص زایرم و یه بخش هم برای تشخیص سایر داروها. 

اما از اون‌جایی که این نوع کاغذها در ایران وجود نداره، راحت‌ترین کار اینه که هرگز از کسایی که شناخت درستی ازشون نداریم خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های روباز رو قبول نکنیم، حتا اگه همجنس‌مون باشه. نوشیدنی‌های بسته‌بندی شده از جنس کاغذ و پلاستیک هم که امکان تزریق درشون وجود داره، به‌تره قبل از بازکردن وارونه کنیم، تکون بدیم و کمی هم فشار بدیم تا اگه سوراخی درشون وجود داره، مشخص بشه. بعد ازشون استفاده کنیم. 

اگه نشونه‌های اولیه مصرف هر کدوم از این داروها رو در خودتون احساس کردید، اول از همه از هر نوع خوردن و آشامیدن و کشیدنی دست بردارید و سعی کنید هرچه سریع‌تر خودتون رو به مکان‌های امن و عمومی‌تر منتقل کنید و از متجاوز احتمالی دور بشید. اگه امکان این کار رو ندارید، لااقل بدون این‌که اون فرد متوجه بشه از چهره‌ش و مکانی که درش هستید عکس بگیرید. چون احتمالاً بعدها بخش بزرگ و مهمی از این اطلاعات رو ممکنه فراموش کنید.

اگه بعد از قرار با کسی، چیزی از اتفاقات چند ساعت اخیر رو به یاد نمی‌آرید و نشونه‌هایی از رابطه جنسی یا کبودی غیرطبیعی رو در بدن‌تون مشاهده می‌کنید به‌تره خون‌سردی خودتون رو حفظ کنید و به‌جای ترس از عواقب و سرزنش دیگران، قبل از هر گونه حموم و شست‌وشویی، هرچه سریع‌تر فرایندهای قضایی لازم برای مراجعه به پزشکی‌قانونی و انجام آزمایش خون و ادرار و... رو انجام بدید. بعد از گرفتن نتایج می‌تونید تصمیم بگیرید که شکایت‌تون رو ادامه بدید یا نه. اما اگه آزمایشات فوری انجام نشه، شاید دیگه امکان پی‌گیری براتون وجود نداشته باشه. چون آثار داروها و جراحات از بدن‌تون پاک می‌شه و این ناتوانی در اثباتِ خشونتی که علیه‌تون صورت گرفته، حتا اگه قصد پی‌گیری هم نداشته باشید، خودش یه فشار روانی مضاعف براتون ایجاد می‌کنه. به‌تره که امکان‌ش رو داشته باشید و با انتخاب خودتون از پی‌گیری منصرف بشید، تا این‌که مجبور به انصراف بشید.

[+] سایر یادداشت‌ها درباره تجاوز.
[+] پرسش‌نامه خشونت جنسی.
[+] خلاصه نتایج پرسش‌نامه.